Reminiscin'

Thuis. Je kamertje waar niet in geleefd is de voorbij maanden. De computer met het toetsenbord waar je nog kruimels van augustus tussen de toetsen vindt. Het bed met de matras in kuilvorm. De afgeleefde matjes van Donald Duck en Goofy. Soms waan je jezelf in een kamer van een 6-jarige. Tot je naar de muur kijkt en een schaarsgeklede Pamela Anderson zwoel naar je ziet kijken. Een relict uit de vroege puberjaren. Je was 12 en kreeg nog erecties van vrouwen in badpak. 399fr. was betaalbaar voor een postertje van de blonde bom, toen nog hepatitisvrij. Je twijfelde of masturberen schadelijk was voor je gezondheid. Je surfte (lees kroop) op het internet tegen 33.6Kbps op zoek naar het antwoord. So '90s.

Meerhout was nog het epicentrum van je activiteiten, vooral dan die in je vrije tijd. Je voetbalde nog met plezier en overtuiging, het "speeltuintje" was nog geen poepweide en je collectie flippo's was heilig. Nostalgie voor de lezer bekend met deze rage: http://nl.wikipedia.org/wiki/Flippo

De tijden zijn veranderd. Buiten je kamer, welke nog steeds die kinderlijke onschuld uitstraalt, is ongeveer al de rest veranderd.

Meerhout is niet langer het bruisend uitgaanscentrum zoals jij dat zag in je puberjaren. De Zittaartse parochiezaal is niet langer de boenkende danstempel waar je alle weken jezelf kwam volgieten met bier op zoek naar een onschuldig tongzoentje hier en daar. Met de jaren stel je vast dat de parochiezaal nooit een danstempel was, maar meer een schrale vertoning van parochiale marginaliteit. De krakende muziekinstallatie die de trommelvlies pijnigde, vechtpartijen tussen exploderende testosteronbommen, om maar te zwijgen over de DJ die Bryan Adams' summer of 69 voor de 75 x 10³ keer speelt bij gebrek aan nieuw materiaal. Voor menig lezer komt het waarschijnlijk wel bekend voor. We hebben er ooit allemaal wel eens tussengestaan.

Na dat de helft van je team vervangen werd door een 6-tal vrouwen, keerde ik ook het beoefenen van de voetbalsport de rug toe. De individuele klasse was immers niet aanwezig, het algemene niveau lamentabel. Spelen met 6 vrouwen in een herenploeg en daardoor buiten staan wachten wanneer de dames hun toilet maken na de wedstrijd was een beschamende episode uit m'n prille sportieve leven.

Het speeltuintje op het einde van de straat is ondertussen ook omgetoverd tot een wildernis. De open plek met wat wilde natuur, eens synoniem zijnde met jeugd en plezier wordt nu enkel nog gefrequenteerd door honden en drugsdealers. Beide met ongeveer hetzelfde doel.

Nu je al die drastische wijzigingen ondergaan hebt, kan je je de vraag stellen wat die tijd volgens jou betekende. Laat ons zeggen dat de puberjaren een ervaring waren, cruciaal en noodzakelijk, maar zeker niet een periode waar je zou willen inblijven de rest van je leven. Je fysieke maar ook mentale onzekerheid, je eerste stuntelig contact met het andere geslacht en natuurlijk de relatie met de ouders die op de proef gesteld wordt. Dat allemaal opnieuw? Nee, bedankt. Vandaag, 21 lentes jong, heeft je leven meer betekenis en inhoud. Je hebt van alle grote geneugtes des levens al wel eens geproefd en je hebt de balans opgemaakt. Je horizon op de wereld is exponentieel verbreed.

Kevin