De dag dat Boedapest Siberië werd.

Een zwaar verstoord bioritme noopt me tot het schrijven van blogstukken in het holst van de nacht. Een zaterdagnacht nog wel. De voorbij week stond vooral in het teken van familie die van afgelopen dinsdag tot zaterdag de Hongaarse grootstad bezochten. Een relaas.

Eerst en vooral zou ik via deze weg ons moe ne gelukkige verjaardag willen toewensen. Oftewel boldog születésnapot! Nog vele jaren!

De week mag best wel gevuld genoemd worden. De Belgische delegatie is juist terug huiswaarts getrokken met een hopelijk tevreden gevoel over de voorbij 4 dagen. Hoewel de temperatuur gekelderd is van om en bij de 20 graden twee weken geleden tot net boven het vriespunt afgelopen week, was het sightseeën toch een succes. Niet alleen koude maar ook regen teisterde onze daguitstapjes. Het heeft ons echter niet weerhouden om de meest begeesterende plaatsen te bezoeken en op foto vast te leggen. De bezoekers werden overweldigd door fraaie monumenten, romantische bruggen en schitterende panorama's van de parel aan de Donau.

Naast de gure weersomstandigheden werden enkele bezoekers geveld door ondermeer maag- en hoofdpijn, diarree, voetproblemen tot zelfs vermeende galstenen. Naar gelang de dagen vorderden kreeg het hele bezoek een hypochondrisch geurtje. Het consulteren van de medische diensten werd geopperd maar in laatste instantie afgewezen. Het nodige biochemisch weerwerk bieden door allerlei pijnstillers was de enige oplossing.

Desalniettemin baadde het hele bezoek in een vrolijke sfeer. Oude verhalen en anekdotes werden opgerakeld bij een glaasje wijn en de gezinsband werd opnieuw versterkt. Het thuisgevoel flakkerde weer even op bij ondergetekende.

Het zandmannetje doet zijn werk. De ogen worden moe, de ledematen zwaar. De "Publish Post" button onderaan het venster lonkt. De beslissing om dit stukje tekst wereldkundig te maken wordt gemaakt. Slaapwel iedereen.

Kevin