Boedapest, stad van decolleté en g-string.

"Tot snel" schreef ik amper 24u geleden. Ik dacht niet hier al terug te zitten, maar het gevoel om meer te schrijven over string en decolleté werd te sterk. Ziehier het resultaat.

Dat de titel reacties ging teweegbrengen was ik mij van bewust. Toch heb ik zelden zoveel reacties gekregen op zo een korte tijd. De aankondiging stond immers maar enkele uren online. De meeste reacties kwamen uit mannelijke hoek. Wederom logisch.

Vooraleer ik begin over "de" Hongaarse vrouw is het vermeldenswaardig dat dit natuurlijk gaat over schromelijke veralgemeningen gebaseerd op mijn kort en uiterst ongebalanceerd verblijf hier.

De Hongaarse vrouw is anders. Een vage term, doch correct. Meer open. Vooral dan het fysieke aspect. Zelden heb ik zo veel (deels) ontblote borsten gezien als hier. Een droom voor elke man, hoor ik de lezer denken. Deels correct, is mijn respons. Inderdaad, een niet te onthullend stukje decolleté kan uiterst sexy wezen. Het wordt echter vulgair als decolleté omslaat in enkel het verhullen van de tepels.

Het tweede beruchte kledingstuk in de titel, de (g-)string, is minder zichtbaar en dus ook minder indrukwekkend. De stelling dat elke Hongaarse een string zou dragen is dan ook speculatief en gebaseerd op een weinig empirisch onderzoek. Interpreteer dat laatste als: willekeurige, visuele vaststelling in het dagdagelijkse leven. Het bovenvermelde criterium omtrent het dragen van een decolleté geldt ook voor de string. Het dragen van een string wordt immers even vulgair als de ongepaste decolleté wanneer deze eerste reikt tot de navelstreek. Maar is de string eigenlijk wel zo uitermate sexy om er een halve bladzijde over vol te zwammen? Eigenlijk niet. Het doet terugdenken aan de wilde puberjaren. Bedwelmd door een overload aan testosteron werd de string in die tijd aanzien als het symbool van vrouwelijke maturiteit en ubersex. Nu, als kalende twintigers, stellen we vast de string een overrated kledingstuk is.

Wat is nu de algemene conclusie? Kwatongen zouden spreken van een land gevuld met vrouwen gekleed als sletten geen onderscheid makend tussen dik, dun, groot en klein. Ik probeer een minder veralgemenende versie te promoten. Ja, Boedapest is een streek waar dames gewaagder gekleed gaan. Sommigen gaan daarin te ver. Maar het overgrote deel doet dat, mijns inziens, niet. Ik ben er juist van overtuigd dat die vorm van publieke erotiek (© Kevin_blogt), indien juist gedoseerd, door menig man kan worden geapprecieerd.

Kevin

Bescheidenheid

Ik moet het geduld van mijn hongerige fans op de proef stellen. Wegens naderende deadlines van papers en presentaties in combinatie met een nakende examenperiode zie ik mij genoodzaakt het schrijven over mijn Hongaarse avonturen uit te stellen tot een latere datum.

Coming up: "Wenen", "Het afscheid" en "Boedapest, stad van decolleté en g-string."

Tot snel.

Kevin

And now, the end is near.

Nog een maandje en het mooie leven zit erop. Weer naar België. Ik ga het hier waarschijnlijk wel missen. De beste tijd uit m'n leven, zo durf ik het zonder twijfel noemen. Voor sommigen doet deze uitspraak pijn, anderen maakt het jaloers. Zoals zovelen me al verteld hebben: it's a once in a lifetime experience. Misschien, want ik wil meer. Hoe, wanneer, waar en al de andere vraagwoordvragen zijn voor later. Maar dat ik niet bij de pakken ga blijven zitten zoals ik de voorbij 21 jaar al heb gedaan, is zeker. Het is tijd om de toekomst te bepalen.

Is Boedapest dan werkelijk zo fantastisch? Het zou vrij kort door de bocht zijn om mijn meer dan geslaagd verblijf hier te wijten aan de stad alleen op zich. Er zijn meerdere factoren. De excellente Erasmuswerking is daar een van. Als tweede, en misschien belangrijkste factor is er de Erasmusgroep die een soort van synergetische rol speelt. Hoewel we allen weten dat blijvende vriendschappen hier raar of zelden worden gesmeed, is het toch keer op keer een leuk treffen. Het is waarschijnlijk de combinatie van zowel de bruisende stad als de hechte groep van uitwisselingsstudenten gecultiveerd door een voortreffelijke Erasmuswerking die het leven hier een onvergetelijke ervaring maakt.

Wat nu in België? Een onvermijdbare vraag. Hoewel het leven in Leuven, in alle eerlijkheid slechts een schim is van wat het hier is, moet ik intellectueel eerlijk blijven en mezelf afvragen of dit leven wel het "echte" leven is. Uiteraard heb je ook hier academische taken die navolging vereisen. Maar doordat je stempel draagt van "exchange student" wordt het leven, academisch alleszins, toch net iets simpeler dan voor de reguliere Hongaarse universitair. Of vergis ik me hier schromelijk? Volgens sommigen is het universiteitsbestaan hier gewoon anders. Het valt te vergelijken met het hogeschoolsysteem in België is een veelgehoorde stelling onder andere landgenoten. Meer kleine taakjes, punten op aanwezigheid in de klas en dergelijke meer.
Toch zal het aanpassen worden als ik terug betrekking neem in het Brabantse provinciestadje. Gedaan met metro, tram en busverkeer om tot mijn bestemming te komen. Niet langer de romantische Donau als ik het schoolgebouw verlaat. Ach, ik kan nog wel even doorgaan. Het leukste van al was de enorme groep van mensen die je hebt leren kennen en nu weer moet vergeten. Een pijnlijk doch onoverkomelijk proces.

Desalniettemn, laat ons niet te pessimistisch naar de toekomst kijken. Hoewel ik misschien wel de tegenovergestelde indruk geef, zie ik naar huis komen niet als een zwaard van Damocles dat boven mijn hoofd hangt. Ik zie het meer als een uitdaging. Ik heb hier leren beseffen dat het leven bestaat uit keuzes. Keuzes die je niet op de lange baan moet schuiven maar moet afhandelen. Keuzes die ik eerst en vooral moet maken in België.

Wordt ongetwijfeld nog vervolgd...

Kevin

Zaterdagblues

Na het politieke traktaat van gisteren dacht ik vandaag een luchtiger stukje te schrijven. Het valt me op hoe het fenomeen van writer's block me al snel overvalt. Na de eerste zin. Zielig, niet? Misschien is het omdat ik me ver weg van enige actie bevind. Vrijdagmiddag wissel ik regelmatig mijn tijdelijke thuisbasis Boedapest met Nora's thuisdorp, het meer landelijke Túrkeve.

Nora beoefent zoals elke zaterdagnamiddag de paardensport. De moeder maait voor de laatste maal het gras voor de winter. Ik zit binnen in de huiskamer starend naar het computerscherm. Het leven zoals het is...Túrkeve.

"Waarom ga je niet mee paadrijden met Nora?"

Een veelgestelde vraag. Eerst en vooral: ik hou niet echt van paarden. Hun onvoorspelbaar spring- stamp- en valgedrag doet me huiveren. Het is niet de eerste keer dat Nora thuiskomt met verhalen à la "Oh, today a horse fell on a girl". Dergelijke verhalen hebben me snel tot de conclusie gebracht om niet of toch zeker niet hier, de paardenrug te bestijgen. U noemt mij bang, ik noem mezelf verstandig.

"Je kan de moeder helpen met het gras afdoen."

Wederom een mooi voorstel. Ik heb al meermaals mijn diensten aangeboden. Zowel binnen- als buitenshuis. Keer op keer word ik echter vriendelijk bedankt. De reden hiertoe is misschien het probleem van communicatie. Hoewel ik Hongaars intussen al kan lezen ben ik nog veraf van enige vorm van verstaanbare dialoog. Zonder permanente tolk van dienst Nora, is communiceren en dus efficiënt helpen, praktisch onmogelijk.

"Studeer"

Juist, dat probeer ik zoveel mogelijk te doen. In Túrkeve valt, naast het levensgevaarlijke paardrijden, zo weinig te beleven dat je er wordt gedwongen te studeren. Naast het gezellig samenzijn met mijn vriendin, de gratis proviand en het ongelimiteerd gebruik van het internet, is studiewerk eigenlijk de voornaamste reden dat ik hier ben.

"Lul nog wat op je blog."

Dat is bij deze weer gebeurd. Ik hoop dat u er van genoten hebt.

Kevin

Elections baby!

De kogel is door de kerk. De democraten nemen na het Huis hoogstwaarschijnlijk ook de Senaat in. Bush offert Rumsfeld op als "casualty" van de verkiezingen. Na Rumsfeld staat ook de nominatie van VN Ambassadeur John Bolton op het spel. Bolton's aanstelling stond al langer onder Democratisch vuur. De aanstelling gebeurde tijdens het congressionele reces. Naast de Democraten delen nu ook vooraanstaande Republikeinen de kritiek op Bolton's aanstelling en wordt er gevreesd voor een blokkering van zijn nominatie. Naast de aftreding van Rumsfeld, wat door sommigen gezien wordt als een strategische zet, zou de blokkering van Bolton echter wél een slag in het gezicht zijn van de President.

De midterm verkiezingen werden ook in Europa met argusogen gevolgd. De media waren zoals gewoonlijk uiterst kritisch en bij momenten zelfs zielig melodramatisch. Het Duitse weekblad "Die Zeit" schreeuwde op de vooravond van de verkiezingen: "Gebt uns das gute Amerika zurück". Een mooi voorbeeld hoe verstoord het beeld van de VS blijft op het oude continent.

Hoe de Democraten gaan handelen nu ze een clean sweep behaalden blijft relatief vaag. Zowel Republikeinen als Democraten spreken over een samenwerking over de partijgrenzen heen. Een meerderheid van de kiezers stemden afgelopen dinsdag anti-Republikeins, maar daarom niet overtuigd Democratisch. Het meerderheidssysteem in de VS geeft de ontevreden Amerikaan echter weinig opties. Ze stemden voor verandering, zoals majority speaker of the house in spe Nancy Pelosi zei in haar overwinningsspeech. Dé vraag blijft natuurlijk hoever de Democraten verandering kunnen brengen. Verandering in Irak voorop. Hoewel het net dit is waarvoor de Democraten zelf niet echt een pasklaar antwoord hebben.

De Democratische overwinning nu kan later een vergiftigd geschenk blijken. Vergiftigd in de zin van de presidentsverkiezingen in 2008. De kiezer kan immers dan de evaluatie van een Democratisch congres maken. Indien de beloofde verandering dan onvoldoende blijkt kan het voor de Democratische presidentskandidaat knap lastig worden. Deelnemen in de macht betekent verantwoordelijkheid opnemen. De Democraten hebben genoeg staan roepen aan de zijlijn. Nu is het tijd voor actie.

Kevin

De dag dat Boedapest Siberië werd.

Een zwaar verstoord bioritme noopt me tot het schrijven van blogstukken in het holst van de nacht. Een zaterdagnacht nog wel. De voorbij week stond vooral in het teken van familie die van afgelopen dinsdag tot zaterdag de Hongaarse grootstad bezochten. Een relaas.

Eerst en vooral zou ik via deze weg ons moe ne gelukkige verjaardag willen toewensen. Oftewel boldog születésnapot! Nog vele jaren!

De week mag best wel gevuld genoemd worden. De Belgische delegatie is juist terug huiswaarts getrokken met een hopelijk tevreden gevoel over de voorbij 4 dagen. Hoewel de temperatuur gekelderd is van om en bij de 20 graden twee weken geleden tot net boven het vriespunt afgelopen week, was het sightseeën toch een succes. Niet alleen koude maar ook regen teisterde onze daguitstapjes. Het heeft ons echter niet weerhouden om de meest begeesterende plaatsen te bezoeken en op foto vast te leggen. De bezoekers werden overweldigd door fraaie monumenten, romantische bruggen en schitterende panorama's van de parel aan de Donau.

Naast de gure weersomstandigheden werden enkele bezoekers geveld door ondermeer maag- en hoofdpijn, diarree, voetproblemen tot zelfs vermeende galstenen. Naar gelang de dagen vorderden kreeg het hele bezoek een hypochondrisch geurtje. Het consulteren van de medische diensten werd geopperd maar in laatste instantie afgewezen. Het nodige biochemisch weerwerk bieden door allerlei pijnstillers was de enige oplossing.

Desalniettemin baadde het hele bezoek in een vrolijke sfeer. Oude verhalen en anekdotes werden opgerakeld bij een glaasje wijn en de gezinsband werd opnieuw versterkt. Het thuisgevoel flakkerde weer even op bij ondergetekende.

Het zandmannetje doet zijn werk. De ogen worden moe, de ledematen zwaar. De "Publish Post" button onderaan het venster lonkt. De beslissing om dit stukje tekst wereldkundig te maken wordt gemaakt. Slaapwel iedereen.

Kevin