O dierbaar België

Weer enkele dagen om. De dagen verlopen snel, te snel zelfs. Ik ben wel gevonden voor het leven in het buitenland. Je dopt je eigen boontjes (toch zoveel mogelijk) en je verbreedt je horizon. Cliché, ik weet het. Maar er zit zeker waarheid in. Misschien heb ik wat zigeunerbloed in m'n lijf. Maar België straalt dan ook zo weinig uit. Ergens wel jammer dat ik een goede dosis vaderlandsliefde ontbeer. Maar hoe kan dat ook anders. Wie in België kent het volkslied? Wie weet wat er aan de overkant van de taalgrens gebeurt? Wie heeft de Belgische vlag thuis? Wie voelt zich Belg? Ach, ons kleine landje aan de Noordzee is misschien te complex. Je kan je er enkel bij neerleggen dat je in een land leeft waar nationale eenheid laat staat trots quasi onbestaande is.

Hier in Hongarije heb ik het er nog het moeilijkst mee. Dankzij Eramus zit je er in een mengelmoes van nationaliteiten en culturen. Wij Belgen worden hier uitgelachen door het feit dat we in hetzelfde land wonen maar niet elkaars taal kunnen spreken. Schrijnend maar waar, de groep Nederlandstalige Belgen spreekt Engels met de Franstalige Belgen en vice versa. Onlangs vroeg ik aan een Franstalige landgenoot hoe je "yes" en "no" zei in het Nederlands. Zijn antwoord was beschamend: "Ja" en "Nein".
Hongarije zelf is natuurlijk ook een factor. Het land heerste de voorbij weken in staat van revolutie. De Hongaarse vlag was omnipresent. Het deed je onmiddellijk reflecteren met je eigen land en hoe het daar zou verlopen. Ongenuanceerde conclusies werden gemaakt.
Deze twee factoren leiden me ertoe om een grim beeld van België te schetsen. Ik heb het al besproken met andere Belgen maar die geven mij enkel gefronste wenkbrauwen en onbewust waarschijnlijk de stempel van Vlaams-nationalist. Laat ons zeggen dat onze visies verschillen.

Is nationale eenheid dan een must? Misschien niet. Misschien hecht ik er wat teveel belang aan. Misschien blijf ik wat steken in de 20ste eeuw. Zo is jaloers zijn op een land wiens democratie nog in volle transitie is misschien niet echt rationeel. Het is logisch dat een land dat juist een jarenlange onderdrukking heeft gekend een sterk gevoel van nationaal besef heeft. Jaloezie voor hun protesten en demonstraties tegen de regerende elite is misschien niet de juiste emotie.
Een reflectiesessie dringt zich weer op...

Close.window

Kevin

Kevin blogt revived!

Jawel, na een klein maandje afwezigheid ben ik terug met een nieuw schrijfsel! Een 3-tal weken geleden werd ons draadloos internet plotseling beveiligd. Voorbij was het luxeleven van clandestien aftappen. Sindsdien moeten we ons tevreden stellen met het intercafé aan de overkant van't straat of, zoals nu, de pc-klassen van de universiteit. Investeren in een dure router en dito internetabonnement leek ons wat teveel van het goede.

De voorbij maand is er anders heel wat gebeurd. Sla de krant open, Hongarije staat zelfs in het nieuws. Meer zelfs, onze straat is al meerde malen het centrum geweest van rellen tussen politie en lokale oproerkraaiers. Bommetjes, traangas en zelfs rubberen kogels zijn ons niet vreemd. Wat jammer dat ik geen digitale camera bijheb om alles te vereeuwigen. Nuja, er zullen wel genoeg foto's circuleren van het hele gebeuren. Live is het natuurlijk nog iets anders. Het heeft me al twee maal toe tot tranen bewogen ... door traangas dan wel.

Twee weken geleden ben ik ook naar Krakau geweest. Kleiner dan Boedapest maar zeker een bezoek waard. Vooral het oude stadscentrum is prachtig. De grote marktplaats staat zelfs op de lijst van het UNESCO werelderfgoed. Het joods kwartier is ook bekend dankzij enkele scenes uit Spielbergs' "Schindler's List". Nog meer herinneringen aan WOII kregen we in Auschwitz-Birkenau. Het grootste vernietigingskamp van de nazi's ligt op een dik uurtje van het stadscentrum. Woorden schieten te kort om dit toonbeeld van barbarisme deftig te omschrijven. Verplicht te bezoeken als je in de buurt bent, hoewel niet geschikt voor gevoelige zielen.

Het leven in Boedapest zelf is nog steeds prachtig, hoewel de zomer definitief omgeslagen is in milde herfst kan ik nog steeds genieten van een zacht klimaat. Koude heb ik hier nog niet ervaren, regen nog minder. Misschien de ouders toch maar overtuigen om me hier een tweede semester te laten blijven ;)

Last but not least de lay-out van m'n nieuwe blog is speciaal gemaakt om reacties te kunnen en posten én is gemakkelijker te updaten van een publieke pc zodat ik nu wat meer kan posten. Voila, nu is alles geweten.
Nu rest er mij enkel nog het beste te wensen aan iedereen thuis, en tot snel!

Kevin

ps Misschien toch nog snel m'n adres neerpennen voor mensen die iets willen sturen. Dit kan gaan van postkaartjes, briefjes tot koekjes, wafeltjes of zelfs financiële giften zodat ik nog meer van centraal-Europa kan bezoeken :)

Erzsébet Körút 40-42 (bus 02/14)
1073 Budapest
Hungary

gsm: 0036 309 655 423